Effect van ADD medicatie

Eindelijk na zoveel jaar tobben, antidepressiva, diverse hulpverlenende instanties en foute diagnoses is er bij mij per toeval ADD ontdekt. Het begon allemaal zo: Ongeveer vijf keer heb ik op het punt van scheiden gestaan in mijn huwelijk dat nu 16 jaar duurt. Zelfs afgelopen oktober 2009 was er weer zo’n moment. Altijd gedacht dat het door mijn man kwam bij wie in 2003 de diagnose ADHD was gesteld. Dat heeft er aardig ingehakt, ook bij onze kinderen toen. En mama maar antidepressiva slikken.

Via partner bij mezelf ADD ontdekt

Maar omdat ik toch nog heel veel om mijn man gaf besloot ik hem weer te ondersteunen in een nieuw project bij PsyQ. Hij had altijd Ritalin geslikt maar dacht dat hij op een gegeven moment wel zonder kon (dus niet). Er werd weer een afspraken traject voor hem gemaakt en ik besloot om mee te gaan naar een gesprek met de psychiater. In de wachtkamer viel mijn oog op een krantenartikel “ADD, het stille zusje van ADHD”. Na dit aandachtig te hebben gelezen ging bij mij voor de zoveelste keer de molen in mijn hoofd rond. Dit bleef maar malen, en malen en thuis aangekomen ben ik de PC ingedoken om meer te gaan zoeken op internet. Ik werd er stil van….. de verhalen van mensen die er stonden…. Alsof ik ze zelf had kunnen schrijven. Tranen, verdriet, wanhoop en totaal uit het veld geslagen was ik na al die verhalen. Het zal toch niet zo zijn dat ik…… De online test of ik het zou hebben deed ik maar even. De uitslag: 90% kans dat ik HET kon hebben. Via mijn man kon ik zo bij PsyQ terecht, alleen moest ook IK me aan de wachttijd houden van 3 maanden. In die tussentijd las ik alles wat los en vast zat over ADD, over de gevolgen ervan in je leven en noem het maar op. Ik vulde vragenlijsten in die ik had gekregen, zocht rapporten van mijn schooltijd op en kreeg later een intake gesprek van 3 uur. Toen volgde de diagnose. Dat was eigenlijk best gek, je weet het een beetje maar het komt toch nog hard aan als je dan hoort dat mijn beestje….. eindelijk een naam heeft.

Medicijnen ADD

ADD wat kun je ermee? Zoals bij de meeste mensen met ADHD en ADD was het natuurlijk niet alleen dat. Ook een dysthyme stoornis en in wat mindere mate, een sociale fobie. Ik ben namelijk een natuurtalent om onder verjaardagen en sociale bijeenkomsten uit te komen. De volgende stap… een coach, een psychiater en een behandeltraject worden dan voor je uitgestippeld. Je leeft er naar toe. Ik verwachte eigenlijk dat ik vrij snel ADD medicatie kon krijgen. Maar dit duurde iets langer dan ik had verwacht omdat ik besloten heb om mee te doen met een medicatiespreekuur groep (achteraf echt een aanrader).

Eerste effect medicijnen ADD

Toen is er dus gestart met de ADD medicatie Methylfenidaat. Bij de start van de medicatie was de doel-symptoom waar ik op zou letten: minder geïrriteerd reageren op situaties. Ik kan namelijk heel snel en heel goed giga uit mijn dak gaan om bijna niets. Typisch trekje en symptoom van AD(H)D. Dit gebeurde er op dag 1: Ik ging ontzettend overdreven schoonmaken, ik ben dus echt een hele slechte huisvrouw …al zeg ik het zelf. Alle hoekjes, kiertjes en latjes die nog nooit geen stofdoek hadden gezien, werden keurig netjes afgestoft. De dagelijkse was en kleding werd opgevouwen en op kleur gelegd. Korte mouwtjes bij de korte, lange bij de lange… topjes bij de topjes en ga zo maar door. Normaal gesproken kwakte ik alles zo in de kast. Mijn stemming werd ook beter. Ik kreeg ineens overal zin in. Dit is nieuw voor mij want ik was in het verleden een echte bankhanger en keek elke soap op tv die er maar te volgen was. Nu kreeg ik meer interesse in mijn kinderen…. ATWT waarbij ze me nooit mochten storen vind ik ineens niet zo boeiend meer.

De dagen erna gingen eigenlijk alleen maar steeds beter dankzij de ADD medicatie. Ik merkte dat ik minder lang doorzeurde over een dom probleempje. Ik zie mijn eigen fouten nu onder ogen en durf zelfs SORRY te zeggen als ik fout zit. Valt niet mee hoor als je al 38 jaar altijd gelijk had!!!!! Ook kreeg ik meer interesse in mijn omgeving, ik vroeg collega’s hoe het met ze ging i.p.v. alleen maar over mezelf te praten. Ik heb zelfs een verjaardagskalender aangeschaft zodat ik niet meer vergeet een kaartje te sturen als ze jarig zijn. Dat vergat ik dus altijd!!! Of maakte me er nooit zo druk om. Ik maak nu dingen af… Voor sommigen is dit misschien heel normaal maar ik vond dit echt altijd volstrekt zinloos werk. Veel te vermoeiend. Nu ben ik ruim 6 weken verder met ADD medicatie voor volwassenen en ik zit op de juiste dosering. Het was even doorbijten met de bijwerkingen. Gelukkig gaan die echt weg.

ADD medicatie volwassenen

Wat me het meeste opvalt, is dat ik niet meer pieker. Soms heel even maar, daarna is het ook zo weer weg. Ik krijg al redelijk meer structuur in mijn leven. Ik denk nu vooruit i.p.v. achteruit. Ik hou rekening met een ander, ik slaap veel beter. Ik slaap nu de hele nacht door, normaal moest ik er 46 keer uit of zo. Mijn hoofd zit nu vol met ideeën (had ik altijd wel), maar nu worden de ideeen ook in werking gezet. Het leven is ineens niet meer zo zwaar meer voor me. Ik heb er weer zin in. Soms lach ik om de domme acties van mijn man waar ik zonder medicijnen woedend op zou hebben gereageerd. Het lijkt zo luchtig allemaal! Elke dag heb ik gewoon weer zin om alles aan te pakken en iets te ondernemen.

ATWT en GTST? Het kan me gestolen worden! Ik maak mijn eigen soap wel. Op mijn werk merken ze ook dat ik minder mopper en positiever ben. De hele dag kom ik fluitend door, ik heb veel meer energie. Mijn dochters vinden me ook veel liever, ze mogen meer en ik ben ineens zo vrolijk zeggen ze. Vriendjes en vriendinnetje komen wat vaker over de vloer….. ik kan de herrie en prikkels veel beter aan dan voor de medicatie .

Natuurlijk heb ik soms nog wel eens een slecht momentje. Alleen voel ik dit heel duidelijk aankomen, ik geef dit aan door tegen mijn omgeving te zeggen dat ik even een moment weer tot mezelf moet komen. Dit werkt PRIMA!!! Ze begrijpen dit ook. Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik mezelf weer langzaam aan stralen. Ik geniet van de zon op mijn huid. De vogels zingen mooi, alles is intenser dan voorheen. Ik ben echt heel blij, en dat steek ik ook niet meer onder stoelen of banken. Toch wil ik nog even zeggen dat de medicijnen niet bij iedereen zo goed werken. Ik heb ook andere verhalen gehoord, maar dit is mijn verhaal en zo is het. En niet anders…..

Miranda